O tym po co żyjemy. Część Pierwsza

Człowiek teoretycznie dąży do spełnienia tylko jednego celu, a mianowicie  PRZETRWAĆ.Lecz w praktyce nasze życie polega na ciągłym stawianiu sobie celów i realizowania ich. Nie wszystkie są ambitne, dla jednym wielkim celem jest iść rano do szkoły, dla drugich nie spalić placka na wigilie, a dla tych trzecich przerwać wszystkie wojny i ogłosić pokój na świecie.Co swoją drogą jest strasznie głupie,ale o tym innym razem.Mówi się że życie to tylko ciągła wegetacja, że żyjemy po to aby umrzeć, jak jakieś rośliny albo coś. Ale moi drodzy my różnimy się od reszty tym,że czujemy! Wiecie na czym polega życie? NA ŻYCIU! Żeby ten czas jak najlepiej wykorzystać, żeby to co otrzymaliśmy w jakikolwiek sposób owocowało. Wkurza mnie podejście w stylu "Rzucił mnie chłopak, mam ochotę się zabić. W ogóle nie powinnam się urodzić" Czy takie osoby mają w ogóle rozum!? Ja wiem, ból po rozstaniu i te sprawy, ale wyobraź sobie ,że w ogóle się nie urodziłaś! Zazdrościsz takim osobom? TAK? TO JESTEŚ IDIOTKĄ! BO ON NIE ŻYJE! A TY MOŻESZ ROBIĆ WSZYSTKO POZA OBLEŚNYM LIZANIEM SIĘ ZE SWOIM CHŁOPACZKIEM W MIEJSCACH PUBLICZNYCH. Więc kurde nie narzekaj!Przepraszam, taka mała dygresja.Ogólnie to według mnie, człowiek żyje po to,aby panować nad drugim człowiekiem. To nasze ukryte zadanie,każdy chce być lepszym od drugiego. To całkiem naturalne, tacy już jesteśmy. Podsumowując moją wypowiedź, człowiek dostaje życie po to, aby je wykorzystać. Kto wie, może potem gdzieś tam na górze, Ci którzy żyli pełnią życia dostaną jakieś zniżki do KFC, albo więcej plazmy do napędzania mechanicznej pani syreny. Nad tym po co żyjemy, będę się rozchodził jeszcze w wielu postach. Nie mówię,że w następnym. Po prostu jak będę miał ochotę :D